Labyrint-Ana[03b]

— J. Chr. de Vries

Ik liet de kat de kat, ik vertrouw het beest niet. Bovendien ben ik benieuwd wat ik in de laag onder de kelder zal aantreffen. En hoe laag gaat het, hoeveel lagen zijn er, hoe ver onder de grond reikt dit Labyrint?

Wat ik intussen merk, terwijl ik verder de trap afdaal, is dat ik bij sommige ruimtes denk dat ik er al eerder geweest ben, wat in Labyrint op zichzelf genomen natuurlijk niet vreemd is. Maar opvallender is dat ik dan ook precies hetzelfde voel en denk als die vorige keer, of keren, dat ik op die plek was. Misschien versterkt het Labyrint mijn aangeboren gevoeligheid voor energiestromen van mijn hogere zelf. Hoe meer ik daar over nadenk hoe meer ik daar van overtuigd raak.

De ruimte waarin ik terecht kom als ik de trap ben afgedaald, komt mij niet bekend voor. Is het de eerste keer dat ik hier kom, of zou er mogelijk ook een soort vergeet-mechanisme aan het werk kunnen zijn, zodat ik sommige ruimtes wel, en andere niet herken, zelfs als ik daar opnieuw in terecht kom? Daar ga je met je hoge gevoeligheid…!

Ik struin rond in de ruimte. Op een gegeven moment loop ik tegen een trap aan, met een gesloten deur erachter, en erboven een geelachtig schijnsel. Ik probeer te onthouden hoe ik op deze plek terechtkwam. Ik loop de weg terug tot ik weer bij de trap aankom waar ik vandaan kwam. Als ik een stukje doorloop kom ik bij een ander, kort trapje, met daarachter, in de verte een opening waar een blauwachtig licht uitkomt. Geel of blauw, dat is kennelijk de keuze.