Labyrint-Ana[04b]
— J. Chr. de Vries
De trap maakt verschillende wendingen, het blauwe licht wordt met elke wending wat sterker. Na de laatste wending stap ik in een zaal binnen, van, pak ‘m beet, dertig vierkante meter, de zaal is vierkant. In een gang, die begint in de hoek aan de rechteroverzijde, zie ik het blauwe licht komen dat ik onderaan de trap al zag, maar nu behoorlijk sterker.
Ik hoor opeens een ‘ping’, het geluid lijkt te komen uit de gang. Ik loop naar de gang en zie aan het uiteinde tot mijn stomme verbazing een lift. De deur gaat voor mijn neus dicht, met nogmaals datzelfde ping-geluid. Het is evident dat er niemand is uitgekomen, de lege gang loopt bij de lift dood. Ik zag ook niemand in de lift.
Ik ga met mijn rug tegen de deur naast de lift zitten. Wat heeft dit te bekenen? Waar liften zijn, zijn mensen. Ik neem niet aan dat die lift voor de Demon is bedoeld. Of wel? Zou hij daar in passen, dat zou betekenen dat hij minder groot is dan ik mij had voorgesteld. Nu ik hier over nadenk, begin ik opeens aan van alles te twijfelen. Ik word mij nu bewust van hoe weinig ik eigenlijk weet van dit Labyrint. Bestaat die Demon wel? Of heeft iemand mij dat op de mouw gespeld. Wie was dat dan? Ik herinner mij hier niets van. Sterker nog: ik herinner mij helemaal niets. Ari is in mijn herinnering van mij weggelopen, een trap omhoog, nadat we voor de zoveelste keer onenigheid hadden. Althans, dat is wat ik mij herinner. Maar klopt dat wel? Of heb ik mij dat ingebeeld?
Is alles hier het product van mijn verbeelding? Die kat zeker niet, die heb ik gezien, en langs mijn been voelen strijken. Deze lift is toch zeker echt?! Dan moet ik weer denken aan dat merkwaardige gevoel dat ik in sommige ruimtes eerder ben geweest. Er is zeer zeker iets mis met mijn geheugen, en de eerste prioriteit is uit te vinden wat precies. Daarvoor lijkt het mij van belang om te proberen Ari te vinden, als hij tenminste hier in dit Labyrint bestaat.
Waar is Ari? Boven mij; dat vermoed ik in ieder geval. Maar misschien is het verstandig om eerst omlaag te gaan met die lift, kijken hoe diep het Labyrint is. Onder in de krochten vind ik wellicht ook antwoorden op mijn vragen.
Opeens krijg ik een ingeving: natuurlijk! Dat is het! Ik droom dit allemaal! Dat is de enige logische verklaring. Het enige vreemde is dat deze droom wel erg lang duurt. Dat kan op zichzelf wel in een droom, tijd en ruimte zijn daarin anders dan in het werkelijke leven. Hoe zit dat dan trouwens met dat monster, in een droom kun je niet sterven, althans niet echt. Hoewel… ik herinner mij nu dat Ari een keer vertelde dat hij in een droom werd geëxecuteerd door een vuurpeloton, en dat hij toen niet wakker werd toen het schot afging, maar pas nadat hij gevoeld had hoe de kogel zijn hersens indrong, en er aan de achterkant van zijn hoofd weer uitvloog. Hij voelde zijn hoofd uit elkaar spatten, en werd wakker. Bon, dat is van latere zorg. Ik sta op en druk op de knop van de lift.
