Labyrint-Ana[04g]

— J. Chr. de Vries

In de donkere gang is weinig licht, maar gelukkig voldoende om zonder problemen vooruit te komen. Het geruis is er nog steeds, zwak, maar onmiskenbaar. Wanneer ik een stuk verder in de gang ben gekomen is het nauwelijks sterker geworden, maar wanneer de gang een scherpe bocht naar links maakt, en meteen daarop weer naar rechts, dan is het opeens een stuk luider. Ik meen nu te weten wat het is, het klinkt als water! Nadat de gang nog een scherpe bocht heeft gemaakt betreed ik in een kleine, vierkant ruimte. Recht tegenover mij zie ik een watervalletje langs de rotsen naar beneden kletteren. Vlak voor de waterval staat een houten tafel met twee stoelen, op de tafel staan een paar stenen mokken, en een schaal.

Dit is van levensbelang, begrijp ik. Ik verlang opeens sterk naar Ari, ik wil dit met hem delen! Ik moet hem gaan zoeken, ik heb nu een concreet doel. Ik besef ook dat ik een truc nodig heb om, als ik op zoek ga naar Ari, de weg weer terug te vinden naar het water. Het enige wat ik kan bedenken is een voorraad stenen aan te leggen, en daarvan een spoor te maken. Die stenen vormen geen probleem, het Labyrint ligt er vol mee. Gelukkig heb ik een rugzak om, zodat ik ze mee kan nemen. Nadat ik een paar mokken water heb gedronken, en een beetje rondkijk, dringt het opeens tot mij door dat deze ruimte maar één ingang heeft. Dit zal toch niet een vaste honk zijn van de Demon? Er zit maar één ding op, zo snel mogelijk weer terug door de gang.