Labyrint-Ana[09d1]

— J. Chr. de Vries

Ik loop verder de ‘gele gang’ in, met een flink tempo, om de figuren die ik achter mij hoor voor te blijven. De stemmen komen gelukkig niet dichterbij, dus mijn looptempo is hoger dan dat van hen. Houden zo! Aan het einde van de gang kom ik inderdaad bij de vlakte met de rotsblokken, maar er is wel een verschil, vlak voor het einde van de gang zie ik in een enigszins verborgen nis een lift. Ik druk op de knop en meteen schuift de deur open. Tot mijn verbazing gaat de lift niet omhoog, zoals die lift die ik eerder nam, maar nog verder omlaag. Zou dit de warmte in deze gang verklaren? Hoe dieper in het Labyrint, hoe warmer, althans, dat lijkt mij een aannemelijke stelling. Ik druk op de lift en suis omlaag. Die figuren ben ik in ieder geval kwijt, ervan uitgaande dat zij deze lift niet ook zullen nemen. Maar daar is een eenvoudige oplossing voor. Wanneer de lift beneden is aangekomen, en de deur openschuift, zie ik in de gang waar de lift op uit is gekomen een kist staan. Ik schuif de kist in de deuropening, zodat de lift geblokkeerd wordt. Als die lui al van plan zijn om per lift omlaag te gaan, dan zullen ze een flinke hoop geduld in voorraad moeten hebben. Ik grijns in mijzelf. Maar mijn grijns bevriest als ik de gang waarin ik terecht ben gekomen beter bekijk. Dit is dezelfde gang als waar ik mijn onderzoekingstocht begon. Ik ben weer terug bij ‘af’. Maar ik heb nu wel meer informatie dan de eerste keer, spreek ik mijzelf moed in.