Labyrint-Ana[11b]

— J. Chr. de Vries

Als de groep vrouwen het plein heeft verlaten, neem ik een kloek besluit, ik loop de tempel in, er goed voor zorgend dat ik niet gezien word. De kleine hal waar ik binnen ben gelopen is leeg. In het midden tegenover de toegangsdeuren zie ik hoge dubbele deuren, die vermoedelijk naar een grote hal leiden. Aan weerszijden van de hal zie ik twee enkele deuren. Ik open op goed geluk een van die deuren, en zie dat er zich een trap achter bevindt, die omhoog leidt. Behoedzaam zet ik enkele stappen op de trap, scherp luisterend of ik daarboven iets hoor. Het is er doodstil. Ik loop snel verder omhoog en kom uit op een balustrade, die uitzicht biedt op de grote hal beneden. De hal is verlaten, er staat alleen een enorm beeld van een kattegedaante. En mijn kat zit er parmantig naast. Ik zie dat hij naar mij kijkt, dan geeuwt hij, en gaat liggen, met zijn kop tussen zijn voorpoten. Ik loop de trap weer af, controleer eerst of de hal leeg is, en sluip dan de tempel uit. Voor nu heb ik hier genoeg gezien.

Ik loop terug naar de gang. Ik heb op dit moment geen trek in priesters, noch van vrouwelijke, noch van mannelijke kunne. Ik denk terug aan mijn nachtmerrie. Deze plek kan ik wel terugvinden, maar dat doe ik liever met mijn team. Ik loop de gang in en ga terug naar het haventje. het bootje ligt nog waar ik het heb achtergelaten. Wat nu? Gaat het gevaarte mij automatisch terugbrengen als ik erin stap? Ik kijk of ik iets zie wat het ding bestuurt.

Het enige wat ik zie, en tot op zekere hoogte begrijp, is het touw dat vanaf de voorplecht het water insteekt. Ik stap in de boot en loop naar de voorplecht, en buig voorover om te kijken waar het touw naartoe gaat. Het lijkt onder water te zijn verbonden aan een rail, of beter gezegd, een klein metalen doosje dat om de rail is gemonteerd. Ik keer mij om, en zie dan de hendel pas die aan de achterkant van de boot omhoog steekt. Ik loop ernaartoe en trek aan de hendel. De boot begint meteen te varen, eerst langzaam een boog makend, om daarna naar het kanaal in te varen. Ik herinner mij niet dat ik op de heenweg die hendel had overgehaald. Wacht even! Dat heb ik wel gedaan, toen ik instapte, ik dacht dat het een soort leuning was om te helpen met instappen.

Terug op dee plek waar ik ben ingestapt, trek ik aan de hendel. De boot meert aan bij de steiger. Ik loop de korte gang in naar de hal waar ik de groep had verlaten. Ik zie een blauw licht schijnen uit een andere gang, dat moet de weg zijn die ik moet nemen. Aan het einde van de gang herken ik de plek waar ik door het luik naar beneden keek, en het vrouwenlichaam zag liggen. Ik loop naar het luik en kijk omlaag, ik zie de anderen van onze groep, maar ik zie er geen vier, maar vijf! Ik zie mijzelf ook! Hoe is dit mogelijk? Mijn andere ik kijkt omhoog en ziet mij. Ik duik onmiddellijk weg. Een tweelingzus? Wat anders? Een hallucunatie?

Hoe is dit in vreedesnaam mogelijk, ik ben te verbijsterd om helder te denken. Als jij het niet meer weet herhaal je jezelf continu, als een vastgelopen grammofoonplaat, zegt Ari dan. En jij denkt dat als je die grammofoonplaat fixt, de wereld weer oké is, riposteer ik vervolgens, en zo worden we samen zich continu herhalende grammofoonplaten. Tja, daar zit muziek in, nieuwaar?

Ik probeer Ari’s logica toe te passen. Welke mogelijkheden zijn hier aan de orde? Ten eerste: ik heb een tweelingzus. Maar waar komt die opeens vandaan? En het lijkt wel alsof de rest van de groep niet door heeft dat ze een andere Ana bij zich hebben. Ten tweede: ik droom. Of ik ben slachtoffer van een gezichtsbegoocheling, een fata morgana. Zou dat wellicht komen door mijn bezoek aan die tempel? Of zit die kat hierachter? De derde mogelijkheid is nog onwaarschijnlijker: ik verkeer in een andere dimensie, een parallelle werkelijkheid. Zoiets gebeurt alleen in SF-verhalen, niet in het echt. Maar ja, wat is hier eigenlijk ‘echt’ in dit mysterieuze Labyrint? Ik heb al eerder vastgesteld dat er iets niet klopt, vooral vanwegen mijn haperende geheugen.

De tweede optie lijkt mij de meest waarschijnlijke, hoewel die niets verklaart. Bovendien zou deze optie ook kunnen samenhangen met optie drie. Dat die tempel zich in een andere, parallelle wereld bevindt. Dan is dat kanaal wellicht de ‘Styx’. Dat deze eigenlijk een riviers is en geen kanaal is een detail. Trouwens, wie zegt dat het niet eigenlijk een rivier is? Ik besluit terug te gaan naar de Tempel. Ik moet dit eerst zelf uitzoeken voordat ik mij weer bij de anderen kan voegen.