Labyrint-Ari[06h]

— J. Chr. de Vries

Cerby weigert eerst de lift in te stappen, ik moet mijn voet tussen de liftdeur houden om te voorkomen dat de lift vertrekt. “Kom nou beestje! Braaf! Het is niet eng, het is gewoon een lift. Kom maar, braaf!” Hij blijft halsstarrig buiten de lift wachten, een beetje grommend. Ik prijs mijn inschattingsvermogen, ik haal een blikje tonijn uit mijn zak, en laat het hem zien. Eindelijk komt hij in beweging, schoorvoetend loopt hij de lift in. Ik haal meteen mijn voet weg van de deur, die sluit zich onmiddellijk en de lift suis naar beneden. Ik houd het blikje tonijn nog ongeopend in mijn hand, eerst zien dat hij met mij de lift uitstapt. Cerby verliest geen moment het blikje uit het oog. Als de lift eindelijk stopt, en ik naar buiten stap, dan loopt hij gedwee mee, nog steeds het blikje in de gaten houdend.

We lopen een bedompte ruimte in, die verlicht wordt door een zwak gelig schijnsel, ergens vanaf het plafond. Ik vermoed dat we in de onderste regionen van het Labyrint zijn. De ruimte leidt tot een lange gang, Cerby loopt vooruit de gang in, ik vind het best, wie weet wat hij gaat vinden. Het zal wel weer eten zijn, zijn enige echte passie.

Maar wat dat betreft kom ik bedrogen uit, aan het einde van de gang stuiten we op een dubbele deur, die niet op slot blijkt te zijn. Wanneer ik beide deuren in één zwaai open, zie ik een enorme museumzaal, gevuld met schilderijen en beelden, alles in een zeer slecht onderhouden staat. Mijn aanvankelijke verbazing maakt snel plaats voor berusting. Natuurlijk, een museum!