Labyrint-Ari[09c]

— J. Chr. de Vries

De nieuwe ruimte is iets kleiner dan die met het ‘aquarium’, en ik zie maar één andere deur aan de andere kant ervan, een grote gele deur, eveneens voorzien van een teken dat het niet de bedoeling is door die deur dee volgende ruimte binnen te gaan. Deze gele deur zit op slot, en ik zie dat er een kastje naast hangt waarmee een pincode kan worden ingevoerd, om de deur te openen. Ik ga er even bij zitten, met mijn rug tegen de gele deur. Intussen wordt de klink van de blauwe deur omlaag geduwd, iemand probeert binnen te komen, ja, die achtervolger uiteraard. De man zit een tijdje aan de deurknop te hengsten, maar zonder resultaat. Even later wordt het stil. Dat is enigszins verontrustend, want de man zal ongetwijfeld een manier vinden om die deur open te krijgen. De vraag is niet of dit zal gebeuren, maar wanneer. Hoeveel tijd heb ik nog? Ik vermoed dat hij in dat eerste kantoortje wel een sleutel kan vinden. Dus langer dan een minuut of tien heb ik niet. Met de juiste code kan ik die gele deur door, maar wil ik dat wel? Die achtervolging wordt daarna uiteraard weer vervolgd. Aan de andere kant zit ik niet te wachten op een confrontatie met die achtervolger. En mogelijk neemt die nog een paar helpers mee, androïden of zo, een bedenkelijk vooruitzicht. Ik neig ernaar te denken dat de beste optie is door die deur te gaan, ervan uitgaande dat ik de code bezit. Wat te doen? Het ziet er hopeloos uit. Zalig de lieden die in het bezit zijn van de juiste pincode…